Doom komt zijn halo -tijdperk binnen met donkere eeuwen

Tijdens een recente hands-on demo van Doom: The Dark Ages heb ik iets onverwachts ervaren-een herinnering aan Halo 3. Halverwege de sessie merkte ik dat ik op een Cyborg-draak werd gemonteerd, waarbij ik een spervuur ​​van machinegeweervuur ​​over de zijkant van een demonisch gevechtsbaart ontketende. Nadat ik zijn defensieve torentjes had vernietigd, landde ik bovenop het schip, stormde door de onderkleppen en veranderde de bemanning in een karmozijnrode puinhoop. Even later barstte ik door de romp en sprong terug op mijn draak om mijn kruistocht tegen Hell's Machines voort te zetten.

Fans van Bungie's iconische Xbox 360 -shooter erkennen misschien de gelijkenis met de aanval van de hoofdleider op de scarab -tanks van het Covenant. De helikopterachtige Hornet is vervangen door een holografische vleugelige draak en de gigantische laser-firing mech door een occulte vliegende boot, maar de essentie blijft hetzelfde: een spannende luchtaanval die naadloos overgaat in een verwoestende instapactie. Verrassend genoeg was dit niet het enige halo-achtige moment; Het ontwerp van de campagne weerspiegelt ook de shooters van het late jaren 2000 met zijn uitgebreide tussenfilmpjes en nadruk op gameplay nieuwheid.

Meer dan twee en een half uur speelde ik vier niveaus van DOOM: The Dark Ages. Het eerste niveau, de opener van de campagne, weerspiegelde de strakke, zorgvuldig ontworpen niveaus van Doom (2016) en het vervolg. De daaropvolgende niveaus introduceerden nieuwe elementen, waaronder het besturen van een kolossale mech, het vliegen van de bovengenoemde draak en het navigeren door een enorm slagveld gevuld met geheimen en minibosses. Dit afwijking van de traditionele focus van Doom op mechanische zuiverheid voelde denken aan Halo, Call of Duty en zelfs oude James Bond -spellen zoals Nightfire, die allemaal gedijen op script -setpieces en nieuwe gameplay -mechanica.

DOOM: The Dark Ages neemt een fascinerende wending voor de serie, vooral gezien de geschiedenis van de geannuleerde Doom 4, die aanvankelijk was ontworpen om te lijken op Call of Duty met zijn moderne militaire esthetiek en nadruk op filmische verhalen. ID -software heeft uiteindelijk deze richting verlaten voor de veel meer gerichte Doom (2016), maar hier zijn we in 2025 en zien we deze elementen opnieuw geïntroduceerd in de donkere eeuwen.

Het snelle tempo van de campagne wordt onderbroken door nieuwe gameplay -ideeën die de nieuwigheden van Call of Duty weerspiegelen. Mijn demo begon met een uitgebreid filmpje dat het rijk van Argent d'ur, de weelderige Maykrs en de Night Sentinels opnieuw introduceerde. De Doom Slayer wordt afgeschilderd als een angstaanjagende legende en de diep filmische benadering voelt nieuw en doet denken aan Halo. De niveaus zelf hebben NPC Night Sentinels verspreid, waardoor het gevoel deel uit te maken van een grotere kracht, net als Master Chief met de UNSC -mariniers.

Hoewel ik de minimalistische verhalen van de vorige games waardeer door middel van omgevingsontwerp en Codex -vermeldingen, dienen de tussenfilmpjes in de donkere eeuwen goed, het opzetten van missies zonder de intense stroom van de game te verstoren. De introductie van Mech- en Dragon-sequenties verschuift de gameplay echter aanzienlijk, die doet denken aan Call of Duty's Scripted Novelties zoals de AC-130 Gunship-sequentie of de hondengevechtsmissies van Infinite Warfare. De Mech-gevechten voelen langzaam en zwaar aan, terwijl de Dragon-sequenties snel en wendbaar zijn, maar beide lijken enigszins on-rails in vergelijking met de Core Doom Combat.

Variety is een kenmerk van vele succesvolle FPS-campagnes, zoals te zien in Half-Life 2 en Titanfall 2. Halo's Longevity is deels te wijten aan de mix van voertuigen en on-voet sequenties. Toch ben ik onzeker over deze aanpak in Doom. De kerngevecht van de donkere eeuwen vereist volledige aandacht, het samenweven van schoten, schildworp, parries en brute melee -combo's. De sequenties van Mech en Dragon voelen daarentegen minder boeiend, meer als QTES dan de dynamische gameplay -doom bekend staat.

In het laatste uur verlegde "Siege" -niveau de focus terug naar het uitzonderlijke gunplay van ID maar binnen een enorm, open slagveld. Dit niveau voelde als een mix van de multi-objectieve missies van Call of Duty en de uitgestrekte omgevingen van Halo, die spelers uitdaagden om wapenbereiken te heroverwegen en op nieuwe manieren te gebruiken aanvallen en schilden. De uitgestrekte playspace kan echter soms leiden tot backtracking en verloren momentum.

De ideeën van de geannuleerde Doom 4, eenmaal beschouwd als een slechte pasvorm, worden nu opnieuw geïnterpreteerd in de donkere eeuwen. Terwijl de kerngevecht het hart van het spel blijft, roept de opname van scriptsequenties en bredere verhalende elementen op over hun integratie. Is dit een succesvolle heruitvinding of een rommelige mix van stijlen? Alleen de tijd zal het leren, maar ik wil graag zien hoe deze elementen samenkomen wanneer DOOM: The Dark Ages op 15 mei wordt gelanceerd.