"Devs verklaren console 'eslop' overbelasting en potentiële spelverwijzingen"

Er is een groeiend probleem op de PlayStation Store en Nintendo Eshop die zowel de aandacht van gamers als insiders uit de industrie trekt. In de afgelopen maanden zijn deze platforms overspoeld met wat gebruikers "slop" noemen-een term die wordt gebruikt om een ​​stroom van lage kwaliteit, misleidende games te beschrijven die vaak generatieve AI gebruiken om hun winkelpagina's te maken. Publicaties zoals Kotaku en Aftermath hebben hierover licht geworpen op trend en merken op hoe het bijzonder ongebreideld is op de Nintendo Eshop, met soortgelijke problemen die zich nu verspreiden naar de PlayStation -winkel, vooral in secties als "Games to Wishlist".

Deze "slop" -games zijn niet alleen maar slecht; Ze zijn een heel ander ras. Ze zijn meestal simulatiespellen, voortdurend te koop, en nabootsen van thema's of het kopiëren van de concepten en namen van meer populaire titels. Hun winkelpagina's zijn vaak versierd met hyperstyliseerde kunst en screenshots die suggereren dat het gebruik van generatieve AI, maar de daadwerkelijke gameplay komt zelden overeen met deze beloften. Deze spellen zijn vaak buggy, met slechte controles en minimale functies, teleurstellende spelers die vallen voor hun misleidende marketing.

Een kleine groep bedrijven zit achter deze meedogenloze kans van games, waardoor het voor consumenten moeilijk is om hen verantwoordelijk te houden. Zoals opgemerkt door YouTube Creator Dead Domain , zijn deze bedrijven ongrijpbaar, veranderen ze vaak van namen en missen ze transparante bedrijfsinformatie. De frustratie tussen gebruikers is voelbaar, met velen die vragen om betere regelgeving op deze winkelpuien, vooral omdat Nintendo's eShop worstelt met langzame prestaties verergerd door de instroom van deze games.

De magische wereld van cert

Om te begrijpen waarom dit gebeurt, sprak ik met acht personen in game -ontwikkeling en publiceren, die allemaal om anonimiteit vroegen. Hun inzichten onthulden het proces van het krijgen van een game op grote winkelpuien zoals Steam, Xbox, PlayStation en Nintendo Switch. De reis begint meestal met een pitch om toegang te krijgen tot ontwikkelingsportals en devkits, gevolgd door het invullen van formulieren over de gegevens van de game. De volgende stap is "cert" of certificering, waarbij het spel wordt gecontroleerd op specifieke technische vereisten om ervoor te zorgen dat het voldoet aan platformstandaarden en voldoet aan juridische en ratingrichtlijnen.

Een veel voorkomende misvatting is dat certificering fungeert als een kwaliteitsborgingscontrole, maar zoals een uitgever heeft uitgelegd: "Dit is onjuist; dat is de verantwoordelijkheid van de ontwikkelaar/uitgever voorafgaand aan het indienen. De platforms controleren of de code van de game voldoet aan hardwarespecificaties." Als een game niet certificering niet is, wordt deze teruggestuurd voor fixes, maar ontwikkelaars ontvangen vaak alleen foutcodes zonder gedetailleerde feedback, vooral van Nintendo.

Voor- en midden

Store -pagina's zijn een ander cruciaal aspect, waarbij platformhouders eisen dat ontwikkelaars nauwkeurige screenshots gebruiken. Er is echter geen rigoureus proces om deze nauwkeurigheid te verifiëren, en controles zijn voornamelijk om ervoor te zorgen dat er geen concurrerende beelden of onjuiste taal wordt gebruikt. Een ontwikkelaar vertelde een exemplaar waarin Nintendo een screenshot -mismatch ving, maar dergelijke incidenten zijn zeldzaam. Nintendo en Xbox Review Alle wijzigingen in de winkelpagina, terwijl PlayStation een enkele controle uitvoert in de buurt van lancering, en Valve beoordelingen pagina's voordat ze live gaan maar niet daarna.

De straf voor misleidende screenshots is meestal soepel, vaak slechts een verzoek om de inhoud te verwijderen. Er zijn geen regels tegen het gebruik van generatieve AI op console -winkelpuien, hoewel stoom openbaarmaking van het gebruik ervan vereist. Dit gebrek aan regelgeving draagt ​​bij aan de proliferatie van "slop" -games.

Eshop naar Eslop

De redenen achter de vloed van "slop" op Nintendo en PlayStation zijn veelzijdig. In tegenstelling tot Microsoft, die games per geval dieren, keuren Nintendo, Sony en Valve eenmaal ontwikkelaars, zodat ze gemakkelijk meerdere games kunnen uitbrengen als ze certificering doorstaan. Dit systeem wordt door sommigen benut om de winkels te overspoelen met games van lage kwaliteit. Vooral Nintendo wordt gezien als kwetsbaar voor dergelijke praktijken, waarbij een ontwikkelaar opmerkt: "Nintendo is waarschijnlijk de gemakkelijkst te lichten."

Sommige ontwikkelaars gebruiken tactieken zoals het vrijgeven van bundels en het instellen van eeuwige korting om bovenaan de verkoop en nieuwe releases -pagina's te blijven, andere, meer zorgvuldig vervaardigde games te overschaduwen. PlayStation's sectie "Games to Wishlist", gesorteerd op releasedatum, verergert het probleem verder door niet -uitgebrachte games met vage release -vensters te benadrukken.

Hoewel generatieve AI vaak wordt beschuldigd, gaat het kernprobleem meer over ontdekbaarheid en het gemak waarmee lage spellen de markt kunnen overspoelen. Xbox vermindert dit enigszins met samengestelde winkelpagina's, maar het is niet immuun. Steam, ondanks het feit dat het de meest potentiële "slop" heeft, profiteert van robuuste sorteer- en zoekopties en een constant verfrissende nieuwe releases -sectie, die de impact van dergelijke spellen verwatert.

Alle games toegestaan

Gebruikers roepen in toenemende mate Nintendo en Sony op om deze problemen aan te pakken, maar het antwoord is beperkt. Ontwikkelaars en uitgevers zijn sceptisch over snelle oplossingen, waarbij sommigen suggereren dat Nintendo's aankomende Switch 2 misschien alleen marginale verbeteringen ziet. Sony heeft in het verleden actie ondernomen tegen "spam" -inhoud, wat wijst op een potentieel voor toekomstige interventie.

Agressieve platformregelgeving wordt echter niet universeel ondersteund. Een initiatief van Nintendo Life genaamd "Better Eshop" was bedoeld om "slop" uit te filteren, maar werd geconfronteerd met terugslag voor het onjuist categoriseren van games. Dit benadrukt het risico van overijverige filtering schade toebrengen aan legitieme indie -games.

Ontwikkelaars vrezen dat strikte kwaliteitscontrole per ongeluk zich zou kunnen richten op kwaliteitssoftware, zoals een uitgever opmerkte: "Persoonlijk vrees ik dat gameplatforms per ongeluk zich kunnen richten op kwaliteitssoftware." Er is ook sympathie voor de platformhouders, die moeten navigeren door de uitdagende taak om onderscheid te maken tussen verschillende soorten games zonder hun rol als louter facilitators van spelverdeling te overschrijden.