Assassin's Creed 2 ve 3, dizinin şimdiye kadar gördüğü en iyi yazmaya neden oldu?

Assassin's Creed serisinin en unutulmaz anlarından biri , Assassin's Creed III'ün başlarında gerçekleşir. Yeni dünyada suikastçılar grubunu bir araya getiren (ya da öyle görünüyor) Haytham Kenway, başlangıçta bir kahraman olarak sunuyor. Gizli bir bıçak kullanıyor, Ezio Auditore'un karizmasına sahip ve hatta Yerli Amerikalıları hapishaneden kurtarıyor ve İngiliz redcoats ile savaşıyor. Sadece Tapınak ifadesini “Anlama Babası bize rehberlik etsin” ifadesini ifadesini, gerçek sadakatini açıklıyor. Bu şaşırtıcı bükülme, Assassin'in Creed'in kullanılmayan potansiyelini mükemmel bir şekilde örneklendirir.

İlk oyun ilgi çekici bir öncül getirdi - hedefleri öğren, öğrenmek ve ortadan kaldırmak - ama anlatısal olarak kısa sürdü. Hem Altaïr hem de kurbanları kişilik yoktu. Assassin's Creed II , ikonik Ezio ile işleri geliştirdi, ancak rakipleri az gelişmiş kaldı, özellikle Kardeşlik'te Cesare Borgia. Sadece Amerikan Devrimi sırasında belirlenen Assassin's Creed III'te Ubisoft, hem avcıyı hem de avcıyı geliştirmek için eşit çaba harcadı. Bu, o zamandan beri nadiren çoğaltılan bir oyun dengesi ve hikaye dengesi elde ederek kesintisiz bir anlatı akışı yarattı.

Mevcut RPG ERA genellikle iyi karşılanmış olsa da, birçoğu serinin düşüşte olduğuna inanıyor. Alıntı yapılan nedenler arasında giderek daha fantastik binalar (Anubis ve Fenrir gibi tanrılara karşı savaşlar), romantizm seçenekleri ve Assassin's Creed: Shadows of Anılar'da gerçek dünya tarihi figürünün (Yasuke) tartışmalı kullanımı yer alıyor. Bununla birlikte, düşüşün, açık dünyaları genişleten karakter odaklı hikaye anlatımını terk eden seriden kaynaklandığını iddia ediyorum.

Zamanla, Assassin's Creed, RPG ve canlı hizmet öğeleri içeriyordu: diyalog ağaçları, XP sistemleri, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme. Oyunlar ne kadar büyük olursa, sadece tekrarlayan yan görevler açısından değil, aynı zamanda hikaye anlatımında da hissettikleri boş. Assassin Creed Odyssey, Assassin's Creed II'den daha fazla içeriğe sahipken, çoğu az gelişmiş ve ahşap hissediyor. Daldırmayı geliştirmeyi amaçlayan kapsamlı diyalog seçenekleri genellikle tam tersi etkiye sahiptir. Birden fazla senaryodan oluşan uzun komut dosyaları, daha önceki, daha odaklanmış anlatıların cilasından yoksundur. Aksiyon-macera döneminin keskin, senaryo benzeri komut dosyaları, kişilikte oyuncu güdümlü değişimler talep eden bir yapı tarafından desteklenmemiş iyi tanımlanmış karakterler üretti.

Bu dalma kırılır; Etkileşim, karmaşık tarihsel figürler değil, bilgisayar tarafından oluşturulan karakterlerle hissediyor. Bu, Gaming'in en iyi yazılarından bazılarını içeren Xbox 360/PS3 ERA ile keskin bir tezat oluşturuyor. Örnekler arasında Ezio'nun meydan okuyan "Beni takip etmeyin, başka kimseyi takip et!" Savonarola'yı yendikten sonra ve Hayham'ın Connor'a trajikomik son kelimeleri:

“Yanağını okşamak ve yanlış olduğumu söylemek niyetim olduğunu düşünmeyin. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim.”

Yazı ayrıca suikastçıların/Tapınakçıların dinamiğinin basitleştirilmesinden de muzdaripti. Modern oyunlar basit bir iyi ve kötü anlatı sunarken, önceki oyunlar ahlaki belirsizlikleri araştırdı. Assassin's Creed III'te , Tapınaklar Yenilen Connor'un (ve oyuncunun) inançlarına meydan okuyor. William Johnson, Tapınakçıların soykırımı önleyebileceğini öne sürüyor. Thomas Hickey suikastçıların misyonunu eleştiriyor. Benjamin Kilisesi ahlakın öznelliğini vurgular. Haytham bile Connor'un Washington'a olan inancını zayıflatıyor ve ikincisinin Burning Connor Köyü'ndeki rolünü ortaya koyuyor. Sonuç, oyuncuya cevaplardan daha fazla soru bırakan bir hikaye ve bunun için daha iyi.

Assassin's Creed II'nin film müziğinden “Ezio'nun ailesinin” popülaritesi, karakter odaklı hikaye anlatımının etkisini vurgulamaktadır. PS3 dönemi oyunları, özellikle Assassin's Creed II ve III , karakter gelişimine öncelik verdi. Son oyunların gelişmiş dünya inşası ve grafiklerini takdir etsem de, umarım seri sonunda köklerine dönecek ve önceki taksitlerinin büyüsünü yeniden ele geçiren odaklanmış anlatılar sunacak. Ne yazık ki, mevcut oyun manzarasında, bu “iyi iş” olarak kabul edilemez.