Neil Druckmann op vervolgjes: 'Ik plan nooit vooruit, mist vertrouwen'

Tijdens de Dice -top van dit jaar in Las Vegas, Nevada, twee van de meest gevierde creatieve geesten van gaming - Naughty Dog's Neil Druckmann en Santa Monica Studio's Cory Barlog - trok het podium voor een openhartige en diep persoonlijk gesprek over een van de meest universele maar zelden besproken worstelingen in de industrie: twijfel.

In de loop van een uurlange hireside-chat wisselde het duo inzichten uit over het navigeren door creatieve onzekerheid, de druk van vervolgjes en hoe ze bepalen of een idee echt werkt. De sessie bevatte ook antwoorden op vooraf ingestelde vragen van het publiek, waaronder een die in het hart van een lange storytelling trof: "Hoe benaderen jij en je teams karakterontwikkeling in meerdere games?"

De reactie van Druckmann was zowel onverwacht als onthullend. Ondanks zijn uitgebreide ervaring met grote franchises zoals *Uncharted *en *The Last of Us *, gaf hij toe dat hij nooit van plan is buiten het huidige project.

"Ik denk nooit aan meerdere games omdat de game voor ons zo alles wat verteert is," legde Druckmann uit. “Ik denk dat je jezelf jinxt als je al aan een vervolg denkt tijdens het werken aan de eerste game. Toen ik *de laatste van ons deel II *maakte, zou een idee soms in mijn hoofd opduiken voor waar het zou kunnen, maar ik benader het altijd alsof ik misschien nooit een andere kan maken. Als er een cool idee is, wil ik het in het huidige spel plaatsen - niet later."

Vervolg zonder plan

Hij ging uit dat wanneer een vervolg langskomt, zijn methode retrospectief is in plaats van strategisch. Hij kijkt terug op wat al is gedaan en vraagt welke personages nog steeds ruimte hebben om te groeien en welke verhalen nog niet zijn opgelost. "En als ik het gevoel heb dat het antwoord is: 'Ze kunnen nergens heen gaan', dan denk ik: 'Misschien doden we ze gewoon af.'"

Hij illustreerde dit door na te denken over de * Uncharted * -serie. “Toen we *Uncharted 1 *maakten, hadden we geen idee dat we de treinsequentie zouden doen van *Uncharted 2 *, of waar Nathan Drake zou eindigen. We hebben het bedacht toen we *Uncharted 2 *. En opnieuw met *Uncharted 3 *, en opnieuw met *Uncharted 4 *—Ew Time Back en vragen, 'Hoe kan we niet herhalen? Als we geen nieuw antwoord hebben, vragen we ons af of het tijd is om verder te gaan. "

Barlog daarentegen onthulde een compleet andere filosofie. Hij beschreef zichzelf als iemand die gedijt op langetermijnplanning en onderling verbonden verhalen, waarbij hij vaak ideeën verbindt gedurende een decennium werk.

"Ik ben als Charlie Day met een samenzweringsbord, die alles aan elkaar probeert te binden," zei Barlog. "Er is iets magisch aan het koppelen van iets dat je tien jaar geleden hebt geplant met wat je nu doet - maar het is ook ongelooflijk stressvol. Honderden mensen zijn erbij betrokken, teams veranderen in de loop van de tijd en nieuwe perspectieven kunnen die vroege plannen uitdagen. Soms kijken mensen naar je oude ideeën en zeggen: 'Dat was een beetje van dom.

Druckmann reageerde met nederigheid en gaf toe dat zo'n vertrouwen in langetermijnvisie niet iets is dat hij bezit. "Ik heb gewoon niet dat niveau van zekerheid. Ik weet niet wat er over vijf jaar gaat gebeuren, laat staan tien. Ik concentreer me liever op de komende vijf dagen."

Kunst als reden om door te gaan

Het gesprek verschoof naar bredere thema's van zelftwijfel, artistieke vervulling en het emotionele gewicht van toonaangevende creatieve projecten. Druckmann deelde een krachtig moment met acteur Pedro Pascal tijdens de productie van * The Last of Us * TV -serie.

'Op een keer gaf ik Pedro enige richting en hij grapte dat hij er niet zeker van was. Hij vroeg me:' Vind je kunst leuk? ' Ik werd defensief en schoot terug: 'Ja, hou je van kunst?' En hij zei zonder een beat te missen: 'Het is de reden om' s ochtends wakker te worden. Dat bleef bij me. Ondanks de stress, de paniekaanvallen, de doodsbedreigingen en de negativiteit - het is allemaal de moeite waard omdat ik het leuk vind om games te maken. "

Toen Druckmann de vraag terugdraaide naar Barlog, en vragen wanneer voldoende genoeg is - wanneer de dwang om te creëren te veel wordt - leverde Barlog een ruwe en eerlijke reflectie.

'Is het ooit genoeg? Nee. Het is nooit genoeg. Er is een stem die je verder en verder duwt. Je worstelt, je werkt, en het voelt dankbaar. Dan bereik je eindelijk de top van de berg, en het is zowel geweldig als verschrikkelijk tegelijk Je rijdt jezelf naar voren, zelfs als het pijn doet. "

Druckmann stemde ermee in, hoewel met een meer reflecterende toon. Hij herinnerde zich advies van de voormalige Naughty Dog-co-president Jason Rubin voor zijn vertrek: die stappen creëert ruimte voor anderen om op te staan.

"Uiteindelijk, als ik klaar ben, zal het kansen voor anderen openen. Ik stap langzaam terug en word dagelijks minder betrokken. Op een dag zal ik mezelf volledig verwijderen. Ik weet niet wanneer, maar ik denk aan de deuren die zullen openen voor de volgende generatie makers."

Barlog sloot de sessie met een wrang glimlach: "Heel overtuigend. Ik ga met pensioen."