"Blades of Fire: First Look Preview"

Toen ik ging zitten om het nieuwste project van ontwikkelaar MercurySteam, Blades of Fire , te spelen, verwachtte ik dat iets dat doet denken aan Castlevania van de studio: Lords of Shadow Games, maar met moderne accenten verwant aan God of War . Een uur na het spel had ik het gevoel dat ik een zielslike navigeerde, zij het waar de focus lag op wapenstatistieken in plaats van traditionele RPG -karakterprogressie. Tegen het einde van een hands-on sessie van drie uur realiseerde ik me dat beide indrukken gedeeltelijk correct en gedeeltelijk misleidend waren. Bladen van vuur is gebouwd op een bekende grond, maar het combineert zijn geleende elementen meesterlijk met innovatieve concepten, wat resulteert in een frisse en boeiende kijk op het genre van de actie-avontuur.

Op het eerste gezicht lijkt Blades of Fire misschien een kloon van Sony Santa Monica's God of War , dankzij de donkere fantasie-setting, zwaar getroffen gevechten en een camera van een derde persoon die je dicht bij de actie houdt. Er zijn talloze overeenkomsten, zoals het verkennen van een kronkelende kaart gevuld met schatkisten naast een jonge metgezel die helpt bij het oplossen van puzzels. Samen zochten we een vrouw van de wildernis die woonde in een huis dat op een gigantisch wezen was gemonteerd. De game put ook sterk uit de bibliotheek van FromSoftware, met aambeeldvormige controlepunten die niet alleen je gezondheidsdrankjes bijvullen, maar ook antwoorden.

Bladen van vuur heeft een aantal diep vreemde vijanden die aanvoelen als donkere neven van de poppen van Labyrinth . | Afbeelding Credit: MercurySteam / 505 Games

De wereld van Blades of Fire roept de esthetiek op van de fantasie van de jaren tachtig, waar je je de barbaarse mengeling kunt voorstellen met zijn gespierde soldaten, en bizarre orang-oetanachtige vijanden die stuiteren op bamboe pogo sticks die herinneren aan Jim Henson's labyrth . Het verhaal draagt ​​ook een retro -sfeer, gecentreerd rond een boze koningin die staal in steen heeft veranderd, en het is aan jou, Aran de Lira, een smid -halfgod, om haar te verslaan en het metaal van de wereld te herstellen. Hoewel de setting old-school charme heeft, ben ik sceptisch over het verhaal, de personages en het schrijven met mijn interesse op de lange termijn; Het voelt erg videogame-y , verwant aan vele vergeten verhalen uit het Xbox 360-tijdperk.

De ware kracht van vuurbladen ligt in zijn mechanica. Het gevechtssysteem draait om directionele aanvallen met behulp van elke gezichtsknop op de controller. Op een PlayStation -pad, tikken op driehoek richt zich op het hoofd, Cross richt zich op de romp, terwijl vierkant en cirkel naar links en rechts veegt. Door het standpunt van een vijand zorgvuldig te lezen, kunt u de verdediging doorbreken. Een soldaat die hun gezicht beschermt, kan bijvoorbeeld worden verslagen door laag te richten en hun darm te doorboren, met bevredigend viscerale effecten terwijl bloed van de wonden spreekt.

De eerste grote baas van de demo, een kwijlende trol, benadrukte het potentieel van het systeem. Het had een secundaire gezondheidsbalk die pas kon worden uitgeput na het uiteenvallen van het beest. De ledemaat verwijderd hangt af van je aanvalshoek, zodat een rechterhandsaanval zijn linkerarm kan losmaken en deze ontwapent. Nog intrigerend, je kunt het hele gezicht van de trol afsnijden, waardoor het blind en zwaaiend blijft totdat het zijn ogen regenereert.

Je wapens in Blades of Fire vereisen aanzienlijke aandacht, in tegenstelling tot de meeste games. Ze saai met herhaald gebruik, waardoor schade bij elke staking incrementeel wordt verminderd. U moet een slijpsteen- of schakel van houdingen gebruiken, omdat de rand en de tip onafhankelijk slijtage. Wanneer een wapen verbrijzelt, kun je het repareren op een aambeeldcontrolepunt of smelten om opnieuw te knutselen, de meest onderscheidende functie van de game introduceren: The Forge.

Het wapenschermsysteem van MercurySteam is uitzonderlijk gedetailleerd. In plaats van nieuwe wapens te vinden, begin je met een basistjabloon, geschetst op een bord van Aran. Je kunt verschillende aspecten aanpassen, zoals het aanpassen van de poollengte van een speer of speerpuntvorm, die de statistieken van het wapen en de eisen van het uithoudingsvermogen beïnvloedt. Dit proces geeft je het gevoel echt je wapen te maken , en je kunt zelfs je creatie noemen.

De crafting -reis eindigt daar niet. Je moet het wapen dan fysiek op een aambeeld door een minigame smeden waarbij je de lengte, kracht en hoek van elke hamerstaking regelt. Het doel is om een ​​gebogen lijn op het scherm te matchen met behulp van verticale balken, verwant aan een grafische gelijkmaker, in zo min mogelijk stakingen om het staal te voorkomen. Uw prestatie verdient een sterrenclassificatie, wat beïnvloedt hoe vaak u het wapen kunt repareren voordat het permanent breekt.

De smeden minigame is een geweldig concept dat een beetje te complex aanvoelt. | Afbeelding Credit: MercurySteam / 505 Games

Ik waardeer het concept van Forge en hoe het een vaardigheidselement toevoegt aan wat meestal een menu-gedreven systeem is. De minigame voelde echter frustrerend complex, zelfs na meerdere pogingen. Ik hoop op verbeteringen of een betere tutorial vóór de lancering, omdat het jammer zou zijn als deze innovatieve functie door verwarring zou worden gehinderd.

Het concept van de Forge reikt verder dan de reikwijdte van de demo. MercurySteam streeft ernaar dat u een diepe gehechtheid aan uw bewerkte wapens vormt, waardoor ze worden gedragen tijdens een reis waarvan ze beweren dat het "niet minder dan 60-70 uur" zal duren. Terwijl je verkent en nieuwe metalen vindt, kun je je wapens opnieuw ontstaan ​​om hun eigenschappen te verbeteren, waardoor ze effectief blijven tegen moeilijkere uitdagingen. Deze binding wordt versterkt door het doodssysteem; Bij de nederlaag laat je je wapen vallen en zonder respawnen zonder, maar het blijft in de wereld om te herstellen.

MercurySteam's adoptie van Dark Souls-geïnspireerde mechanica is geen verrassing, gegeven van de invloed van Software op actiegames en Blades of Fire 's verbinding met Blade of Darkness , een voorloper van de Souls-serie ontwikkeld door de oprichters van de studio. Vuurbladen voelt als een voortzetting van hun eerdere werk, verrijkt door vooruitgang van andere studio's tijdens hun onderbreking van het genre.

Aran wordt vergezeld door zijn jonge metgezel, Adso, die kan helpen puzzels op te lossen en commentaar te geven op de overlevering van de wereld. | Afbeelding Credit: MercurySteam / 505 Games

Tijdens mijn playthrough voelde ik de aantrekkingskracht van de verschillende invloeden van Mercurysteam - de brute gevecht van hun vroege werk, van de innovaties van Soft en het wereldontwerp van God of War . Toch definiëren deze elementen geen vuurbladen . In plaats daarvan worden ze opnieuw geïnterpreteerd in een unieke mix die het spel onderscheidt van zijn inspiraties.

Ik maak me zorgen over de redelijk generieke donkere fantasie-setting van de game en het vermogen om een ​​avontuur van 60 uur te behouden, vooral na het binnenkomen van dezelfde miniboss binnen drie uur. De diepe relatie tussen je vervalste wapens en de vijanden waarmee je wordt geconfronteerd, is echter echt intrigerend. In een tijdperk waarin complexe games zoals Elden Ring en Monster Hunter mainstream -successen zijn geworden, heeft Blades of Fire het potentieel om iets boeiend te bieden voor de gaminggemeenschap.