พวกเขาไม่ทำให้พวกเขาเหมือน David Lynch อีกต่อไป

ตอนนำร่องของ Twin Peaks เปิดขึ้นพร้อมกับจังหวะทางโลกของชีวิตประจำวันของโรงเรียนมัธยม: เด็กหญิงคนหนึ่งแอบสูบบุหรี่เด็กชายคนหนึ่งเรียกไปที่สำนักงานของอาจารย์ใหญ่ จากนั้นคำพูดของเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เงียบไปกับอาจารย์เสียงกรีดร้องนักเรียนหนีน้ำตาของครูและการประกาศที่กำลังจะมาถึง กล้องของ David Lynch มุ่งเน้นไปที่โต๊ะว่างนักเรียนสองคนแลกเปลี่ยนรูปลักษณ์ความเข้าใจที่เงียบ: ลอร่าพาลเมอร์ตายไปแล้ว ฉากธรรมดานี้ดูเหมือนจะแนะนำแกนกลางของงานของ Lynch อย่างละเอียด - ความไม่มั่นคงที่ซุ่มซ่อนอยู่ใต้พื้นผิวของทุกวัน

ลินช์จับรายละเอียดพื้นผิวของชีวิตอย่างเชี่ยวชาญ แต่อัจฉริยะของเขาก็อยู่ในการผ่าพวกเขาเผยให้เห็นว่า "ไม่ถูกต้อง" ที่เขาพบอย่างสม่ำเสมอ ช่วงเวลาของ Twin Peaks เป็นตัวอย่างของสิ่งนี้ แต่มันก็เป็นเพียงหนึ่งเดียวในหมู่คนอื่น ๆ นับไม่ถ้วนในอาชีพสี่ทศวรรษของเขา ถามแฟน Lynch ที่อุทิศตนและคุณจะได้รับคำตอบที่แตกต่างกันไปในสิ่งที่ถือเป็นฉากที่ชัดเจนของเขา

คำว่า "Lynchian" ห่อหุ้มคุณภาพที่ไม่มั่นคงและฝันที่กำหนดเขา มันเป็นตัวบ่งชี้ที่อยู่เหนือองค์ประกอบโวหารเฉพาะซึ่งแตกต่างจาก "สปีลเบิร์ก" หรือ "สกอร์เซซี่-อิช" ซึ่งแสดงถึงแง่มุมที่เป็นพิเศษหรือเฉพาะเรื่อง "Lynchian" เช่น "Kafkaesque" หมายถึงสิ่งที่ไม่มั่นคงและสับสนโดยเนื้อแท้ - แนวคิดที่กว้างกว่างานที่เกิด

การดู Eraserhead เป็นประสบการณ์ที่สร้างขึ้นสำหรับเราคนหนึ่ง (สก็อตต์) ประสบการณ์ในภายหลังได้แบ่งปันกับลูกชายของเขาซึ่งพร้อมกับแฟนสาวของเขาค้นพบอย่างอิสระและ binged twin peaks (ถึง Windom Earle Arc ของซีซั่น 2!) สิ่งนี้พูดถึงความไร้กาลเวลาของงานของ Lynch ซึ่งเป็นกาลเวลาที่แต่งแต้มด้วยความแปลก

Twin Peaks: The Return (2017) มาถึงในช่วงความคิดถึงของฮอลลีวูด เขาเพิกเฉยต่อการเล่าเรื่องแบบดั้งเดิมโดยเฉพาะอย่างยิ่งการละเว้นตัวละครสำคัญจากซีรีส์ดั้งเดิม วิธีการที่ไม่เป็นทางการนี้เป็น Lynchian ที่เป็นแก่นสาร

แม้แต่โครงการทั่วไปของเขาก็ยังมีแสตมป์ที่ไม่ผิดเพี้ยนของเขา Dune แม้จะมีปัญหาการผลิตที่น่าอับอาย (รายละเอียดใน ผลงานชิ้นเอกของ Max Evry ใน Disarray ) ยังคงเป็น Lynchian อย่างชัดเจนผสมผสานกับภาพเซอร์เรียลที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา - เหมือนเครื่องรีดนมแมว/หนูที่น่าจดจำ "มันคืออนาคตคน!" เราเกือบจะได้ยินเขาประกาศ

กระนั้นงานของ Lynch ก็มีความงามแม้จะมีความแปลกประหลาด ชายช้าง ในขณะที่การร่วมทุนที่ใกล้เคียงที่สุดของเขาในการอุทธรณ์กระแสหลักยังคงสัมผัสและเคลื่อนไหวอย่างลึกซึ้งตั้งอยู่กับฉากหลังที่ไม่มั่นคงของยุคประวัติศาสตร์ที่การกระทำทารุณของ sideshow freaks เป็นความจริงที่น่ากลัว

การกำหนดผลงานของ Lynch ผ่านประเภทหรือ trope นั้นไร้ประโยชน์ ภาพยนตร์ของเขามืดตลกเหมือนฝันเซอร์เรียลและแปลกประหลาด - การผสมผสานขององค์ประกอบที่เป็นที่จดจำได้ทันที ความหลงใหลในโลกใต้พื้นผิวดึงม่านกลับเพื่อเปิดเผยความเป็นจริงที่ซ่อนอยู่เป็นจุดเด่นของงานของเขา

ยกตัวอย่างเช่น Blue Velvet นำเสนอสภาพแวดล้อมที่งดงาม แต่ดูเหมือนจะลงสู่โลกของผู้ค้ายาเสพติดและตัวละครที่ไม่มั่นคง การตีข่าวของภายนอกที่ดูเหมือนปกติที่มีการตกแต่งภายในที่ไม่มั่นคงเป็นธีมที่เกิดขึ้นซ้ำ ภาพยนตร์ของเขาได้รับอิทธิพล - เช่นความสัมพันธ์ของเขากับ พ่อมดออฟออซ ดังที่สำรวจในสารคดี - ตอนนี้ส่วนใหญ่ขาดหายไปจากการสร้างภาพยนตร์ร่วมสมัย

Lynch แสดงถึงสุดยอดของอิทธิพลในที่สุดก็กลายเป็นอิทธิพลของตัวเอง คำว่า "Lynchian" สะท้อนถึงตำแหน่งที่ไม่เหมือนใครนี้ซึ่งบ่งบอกถึงสไตล์ที่ไม่น่าจะทำซ้ำ ผลกระทบของเขาเห็นได้ชัดในภาพยนตร์ร่วมสมัยเช่น ฉันเห็นทีวีเรืองแสง ซึ่งแบ่งปันสถิตินิยมของลินช์และได้รับแรงบันดาลใจโดยตรงจาก Twin Peaks

ผู้สร้างภาพยนตร์อย่าง Yorgos Lanthimos ( The Lobster ), Robert Eggers ( ประภาคาร ), Ari Aster ( Midsommar ), David Robert Mitchell ( ตามมา ใต้ทะเลสาบสีเงิน ) Emerald Fennell ( Saltburn ) Richard Kelly ( Donnie Darko ) อิทธิพลของ Lynch Quentin Tarantino ยังเป็นหนึ่งในผู้ที่ยอมรับผลกระทบของ Lynch อย่างชัดเจน

มรดกของ David Lynch ขยายเกินกว่าผลงานของเขา เขานับเป็นจุดสิ้นสุดของยุคที่ทิ้งอิทธิพลที่ยั่งยืนให้กับผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นต่อไปในอนาคต ความสามารถของเขาในการสำรวจโลกเกินกว่าการรับรู้ของเราเพื่อเปิดเผย "Lynchian" ที่ไม่ได้รับความจริงเป็นผลงานที่ยั่งยืนของเขา