Artık David Lynch gibi yapmıyorlar

Twin Peaks'ın pilot bölümü, günlük lise hayatının sıradan ritmi ile açılıyor: sigarayı gizleyen bir kız, müdürün ofisine çağrılan bir çocuk, katılım alındı. Daha sonra, bir polis memurunun öğretmene, bir çığlık, kaçan bir öğrenci, bir öğretmenin gözyaşları ve yaklaşmakta olan duyuru sözleri. David Lynch'in kamerası boş bir masaya odaklanıyor, iki öğrenci bir bakış, sessiz bir anlayış: Laura Palmer öldü. Bu sıradan görünüşte, Lynch'in çalışmalarının tematik çekirdeğini ustaca tanıtıyor - her gün yüzeyinin altında gizlenen rahatsız edici rahatsızlık.

Lynch, hayatın yüzey detaylarını ustaca ele geçirdi, ancak dahisi onları diseksiyonda yatıyordu ve sürekli olarak altında bulduğu "doğru değil" i ortaya koydu. İkiz Tepeler Moment bunu örneklendiriyor, ancak dört yıllık kariyerinde sayısız diğerleri arasında sadece bir tane. Sadık herhangi bir Lynch hayranına sorun ve kesin sahnesini neyin oluşturduğuna farklı bir cevap alacaksınız.

"Lynchian" terimi, onu tanımlayan bu rahatsız edici, rüya gibi kaliteyi kapsar. Belirli görsel veya tematik yönleri gösteren "Spielbergian" veya "Scorsese-ish" un aksine belirli stilistik öğeleri aşan bir tanımlayıcıdır. "Lynchian", "Kafkaesque" gibi, doğası gereği rahatsız edici ve yönünü değiştiren bir şeyi ifade eder - onu doğuran işten daha geniş bir kavram.

Eraserhead'i izlemek, daha sonra oğluyla paylaşılan ve kız arkadaşı ile birlikte ikiz zirveleri (Sezon 2'nin Windom Earle Arc'a ulaşan!) Oğlu ile paylaşan bir deneyim olan birimiz için biçimlendirici bir deneyim oldu. Bu, Lynch'in eserinin zamansızlığından bahsediyor, garip olan zamansız bir zamansızlık.

İkiz Zirveler: Hollywood'un Nostalji Boomu sırasında gelen The Return (2017), Lynch'in beklentilerine meydan okudu. Konvansiyonel hikaye anlatımını göz ardı etti, özellikle orijinal dizilerden önemli karakterleri atladı. Bu alışılmadık yaklaşım özünde Lynchian'dı.

Daha geleneksel projeleri bile belirgin damgasını taşıyor. Dune , meşhur üretim sorunlarına rağmen (Max Evry'nin Kargaşa'daki bir başyapıtında detaylandırılmıştır), unutulmaz kedi/sıçan sağım makinesi gibi imza gerçeküstü görüntüleri ile aşılanmış, belirgin bir şekilde Lynchian kalıyor. "Gelecek, millet!" Kişi neredeyse ilan ettiğini duyabilir.

Yine de, Lynch'in çalışmaları, tuhaflığına rağmen güzelliğe sahiptir. Fil adamı , tartışmasız ana cazibeye en yakın girişimi olsa da, derinden dokunaklı ve hareket ediyor, yan gösteriler ucubelerinin kötü muamelesinin korkunç bir gerçek olduğu tarihi bir dönemin rahatsız edici zeminine karşı.

Lynch'in çalışmasını tür veya tope yoluyla tanımlamak boştur. Filmleri karanlık, komik, rüya gibi, gerçeküstü ve benzersiz bir şekilde garip - anında tanınan unsurların bir karışımı. Gizli gerçekleri ortaya çıkarmak için perdeyi geri çeken yüzeyin altındaki dünyaya olan takıntısı, çalışmalarının ayırt edici özelliğidir.

Örneğin Blue Velvet , görünüşte pastoral bir ortam sunar, ancak uyuşturucu satıcıları ve rahatsız edici karakterler dünyasına iner. Görünüşte normal dış mekanların rahatsız edici iç mekanlarla bu yan yana konumlandırılması yinelenen bir temadır. Filmleri, bir belgeselde keşfedildiği gibi Oz Sihirbazı ile olan ilişkisi gibi, şimdi büyük ölçüde çağdaş film yapımında bulunmayan etkilerden yararlanıyor.

Lynch, etkilerin doruk noktasını temsil eder ve sonunda bir etki haline gelir. "Lynchian" terimi, bu eşsiz pozisyonu yansıtır ve çoğaltılması muhtemel olmayan bir stil anlamına gelir. Etkisi, Lynch'in gerçeküstücülüğünü paylaşan ve doğrudan İkiz Tepelerden ilham alan TV Glow'u gördüğüm gibi çağdaş filmlerde belirgindir.

Filmmakers like Yorgos Lanthimos ( The Lobster ), Robert Eggers ( The Lighthouse ), Ari Aster ( Midsommar ), David Robert Mitchell ( It Follows , Under the Silver Lake ), Emerald Fennell ( Saltburn ), Richard Kelly ( Donnie Darko ), Rose Glass ( Love Lies Bleeding ), and even Denis Villeneuve (in his earlier works) all show the breadth of Lynch's etkilemek. Quentin Tarantino da Lynch'in etkisini açıkça kabul edenler arasında.

David Lynch'in mirası bireysel eserlerinin ötesine uzanır. Gelecek nesil film yapımcıları üzerinde kalıcı bir etki bırakarak bir dönemin sonunu işaret ediyor. Dünyayı algımızın hemen ötesinde keşfetme, gerçekliğin "Lynchian" alt akımlarını ortaya çıkarma yeteneği onun kalıcı katkısıdır.