Yoko Taro prijst ICO als een meesterwerk dat een revolutie teweegbracht in videogames

Yoko Taro, de visionair achter Nier: Automata en Drakengard , hebben onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, bereikte ICO snel cultstatus, gevierd om zijn minimalistische esthetische en unieke woordeloze verhalen.

Taro benadrukte de revolutionaire kernmechaniek van het spel: Yorda begeleiden door haar hand vast te houden. Hij wees erop: "Als ICO je de opdracht had gehad om in plaats daarvan een koffer zo groot te dragen, zou het ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Deze eenvoudige handeling van het leiden van een ander personage was baanbrekende, uitdagende gevestigde normen van spelersinteractie.

Destijds gaf een succesvol spelontwerp vaak prioriteit aan boeiende gameplay, zelfs met simplistische visuals - denk aan blocky -personages en omgevingen. ICO tartte dit en gaf prioriteit aan emotionele resonantie en thematische diepte boven pure mechanische innovatie. Taro gelooft dat ICO bewees dat kunst en verhaal hun ondersteunende rollen kunnen overstijgen en integraal kunnen worden voor de algehele ervaring.

Taro noemt ICO "Epoch Making", crediteert het met het aanzienlijk wijzigen van de loop van de spelontwikkeling. Hij prees zijn vermogen om een ​​diepe betekenis over te brengen door subtiele interacties en atmosferische wereldbouw.

Naast ICO citeerde Taro twee andere invloedrijke titels: Toby Fox's Undertale en PlayDead's Limbo . Hij betoogde dat deze spellen, samen met ICO , het expressieve potentieel van interactieve media uitbreidden en het vermogen van videogames voor diepe emotionele en intellectuele betrokkenheid aantoonden.

Voor fans van het werk van Yoko Taro biedt zijn waardering voor deze games waardevol inzicht in zijn creatieve proces en inspiraties. Het versterkt ook de voortdurende evolutie van videogames als een krachtige en veelzijdige kunstvorm.