Doom'un savaş evrimi modern metal müzik trendlerini yansıtıyor

Doom uzun zamandır metal müziğin nabzıyla iç içe geçmiş. Herhangi bir kıyamet filminden tek bir riff veya ikonik şeytani görüntülerine bir bakış, bu bağı anında ortaya çıkarır. Oyunun imza alevleri, kafatasları ve şeytani yaratık karışımı, Iron Maiden konserinde bulabileceğiniz estetiği yansıtıyor. Doom 30 yıllık tarihi boyunca geliştikçe, metal bağlantısı derinleşti, thrash'tan modern metalcore'a kadar çeşitli alt türleri keşfederek, Doom'un yoğun ses manzaralarıyla sonuçlandı: Karanlık Çağ.

1993 yılında, orijinal Doom'un film müziği 80'lerin sonlarından ve 90'ların başında metal sahnesinden çok çekildi. Ortak yaratıcı John Romero, Pantera ve Alice gibi gruplara, Pantera'nın "Ağzını" yansıtan E3M1: Cehennem Keep Level'den "Untitled" gibi parçalarda açıkça görülen büyük etkiler olarak açıkça kredilendirdi. Daha geniş kıyamet skoru, metalli ve şarbon enerjisini dijital olarak yeniden yaratarak, oyunların ikonik silah oyunu kadar zamansız bir film müziği ile oyuncuları iterek thrash türünü kucakladı.

Doom: The Dark Ages - Oyun Ekran Görüntüleri

6 resim

On yılı aşkın bir süredir, Doom'un müziği oyununun hızlı tempolu doğasını yinelemeye devam etti. Bununla birlikte, 2004 yılında deneysel Doom 3 bir değişim gösterdi. Hayatta kalma korkusundan esinlenerek, daha yavaş, daha kasıtlı bir hız ve yeni müzikal ilham aradı. Doom 3'ün ana teması, Tool'un lateralus'unda bir bonus pistle kolayca karıştırılabilir. Trent Reznor başlangıçta dahil olmasına rağmen, sonunda film müziğini hazırlayan Chris Vrenna ve Clint Walsh'du, Tool'un aşamalı tarzından oyunun ürkütücü atmosferine uyacak şekilde çekildi.

Ticari başarısına rağmen, Doom 3'ün geleneksel Doom oyunundan ayrılması bir anomali olarak görülüyor. 2000'li yılların başlarında FPS oyunlarında Call of Duty ve Halo gibi başlıklar yeni standartlar belirledi. Doom 3'ün Aracın beğenisinden etkilenen film müziği, gergin, korku infüzyonlu ortamını mükemmel bir şekilde tamamlayan cesur bir deneydi.

Yıllarca süren kalkınma zorluklarından sonra Doom, 2016'da tam bir revizyonla zaferle geri döndü. Oyunun yönetmenleri Marty Stratton ve Hugo Martin, Mick Gordon'un oyunun acımasız temposuyla eşleşen bir film müziği ile Slayer'ı Mars'a geri getirdi. Alt bas frekanslarını ve beyaz gürültüyü harmanlayan skor, oynanabilir bir djent albümü gibi hissetti, video oyunu müziği için yeni bir standart ayarladı ve Doom 2016'nın çılgın oyununu mükemmel bir şekilde tamamladı.

Doom Eternal 2020'de bu geleneği sürdürdü, ancak film müziği yapımında bazı komplikasyonlar vardı. Anlaşmazlıklara rağmen, Mick Gordon'un etkisi belirgindi ve müziği 2010'ların sonlarına ve 2020'lerin başlarına hakim olan metalcore bölgesine daha da itti. Film müziği, ağır olsa da, oyunun yeni platformu ve bulmaca bölümlerini yansıtan ve o zamanlar metal müziğin daha geniş eğilimlerini yansıtan daha hafif unsurlar tanıttı.

Şahsen, Doom 2016 serideki favorim olmaya devam ediyor, tıpkı daha önceki metalcore albümlerinin daha cilalı haleflerine karşı ham enerjisi tercihim gibi. Doom Ebedi, mükemmel olsa da, birçok hayran onu yüksek saygı görüyor olsa da, benim için aynı yoğunluğu tam olarak yakalamıyor.

Doom: The Dark Ages, bu mirasa devam etmeyi vaat ederek, Mechs ve Ejderhalar gibi yeniliklerle ilerlerken orijinal oyuna geri dönen yeni savaş mekaniği sunuyor. Hareketi bitirerek hazırlanmış olan film müziği, hem tarihi hem de çağdaş metal etkilerinden çekilir ve orijinal kıyametin thrash unsurları ile vurulmuş olan ağır arızaları dengelemektedir. Bu füzyon, oyunun daha yavaş, daha kasıtlı temposuyla eşleşmeyi amaçlıyor, bu da hala agresif, yüz yüze savaşı teşvik ediyor.

Doom olarak: Dark Ages, Pilot Mechs ve mitolojik yaratıklara binmek gibi yeni oyun öğelerini araştırıyor, hem atıcı türünün hem de modern metal müziğin daha geniş evrimini yansıtıyor. Oyunun deneysel yaklaşımı, Türün Elektronik, Hip-Hop ve Hiperpop unsurlarını dahil etme istekliliğine paralellik gösterir, Getir Me the Horizon gibi grupların eserlerinde görüldüğü gibi.

Doom ve ağır müzik hayranları için karanlık çağlar heyecan verici bir evrimi temsil ediyor. Gunplay herhangi bir kimlik yazılım atıcısının çekirdeği olmaya devam ederken, oyunun müziği şeytani bir başyapıt olmaya hazırlanıyor ve deneyimi sadece Doom'un yapabileceği şekilde geliştiriyor. Ufukta yayınlanmasıyla, hem oyun hem de metal müziğinde yeni bir ölçüt olabileceği için beklenti yüksek.